Biri beni durdursun, gene İngiliz öveceğim!
İlk sezonu 2011'de, ikinci sezonu 2013'te yayınlanmış bir mini İngiliz dizisi Black Mirror. Açıp izlemeye başladığında yandan yandan bolca dram ve gerilim sızdıran, genel olarak bilim-kurgu türünden sayabileceğimiz distopik öyküler anlatıyor toplam altı bölümde. Bölümlerin konuları birbirinden bağımsız, yönetmenleri ve yazarları da bambaşka; ancak hepsi insanı silkeleyip üzerine beton dökecek kadar karanlık, kan dondurucu ve etkili.
Konumuz teknoloji. Hepimizin elinde, evinde, uyku dahil hayatımızın her yerinde sinsice yer eden teknolojinin aslında bizi nasıl allak bullak ettiği ya da edebileceğiyle ilgili şimdilik gerçeküstü hikayeler anlatılıyor Black Mirror'da.
Ölen kişileri geri getirebilen bir uygulama ya da kafanın içinde yaşadıklarını kaydeden ve istediğin zaman tekrar izleyebilmeni sağlayan bir çip düşün. Aslında kulağa hoş geliyor, sonsuz yaşamın ve sonsuz güvenin müjdesini veriyor gibi; ancak bu ihtimalleri biraz düşününce nasıl korkunç sonuçlara yol açabileceğini görebilirsin. Sana kendini harika, eşsiz ve mutlu hissettiren uyuşturucunun seni günden güne kemirip bir anda çökertmesi gibi işte.
Teknolojiyle hayatını daha rahat kontrol edebildiğini düşünen bizler, aslında teknoloji denen bin dişli canavarın elindeki minik oyuncaklar mıyız? Düşünce özgürlüğünün somut kanıtı olarak gördüğümüz sosyal medya hesaplarımızı biz mi yönetiyoruz, yoksa çoktan sosyal medyanın kölesi mi olduk? Kölelik, özgürlük, aynı cümlede; sonsuz bilgi erişimi ve ışığı söndüğünde suratımıza kapkara bir ayna tutan teknolojik aletler, hepsi aynı cümlede, hepsi bu dizide ve tabii ki aslında hepsi hayatımızın tam da içinde.
Şimdi telefonunu, tabletini, bilgisayarını kapat ve o kara aynadaki yansımana bak...
